- Och! przepraszam dziecino, że cię wystraszyłam...nic ci nie zrobię spokojnie - uśmiechnęłam się do tej małej waderki
- He-he-j szukam schronienia... - powiedziała mała waderka lekko nieufnym wzrokiem
- Nie martw się! ty nie masz mamy ani taty prawda? - łzy stanęły mi w oczach wiem co to za uczucie
- Tak nie mam!... - rozpłakała się
- Choć do mnie! - przytuliłam ją
- Zabierzesz mnie ze sobą? - spytała waderka
- No pewnie możesz ze mną zamieszkać! - wzruszyłam się jeszcze bardziej - A teraz choć
już nie będziemy tutaj stały - uśmiechnęłam się
<Ivy? :) >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz