Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Zawsze zazdrościłam mamie, że ona może latać. A teraz to ja widzę ten cały piękny świat i to z... chmury, co mogłoby wydawać się nieprawdopodobne, gdyby nie moce Raven'a.
- Dobrze, będę uważać... - powiedziałam prawie szeptem, zafascynowana widokiem. W pewnym momencie odwróciłam się do Raven'a, chciałam mu podziękować, na pewno wiedział, ile to dla mnie znaczy. Chciałam go przytulić w oznace podziękowań, ale gdy tylko do niego się zbliżyłam przewidział, co zamierzam zrobić. Wzdrygnął się, a następnie znieruchomiał. Wiedziałam, że coś ukrywa. Coś, co chciał mi powiedzieć już wcześniej, ale... bał się? Nie, to raczej do niego nie podobne. Postanowiłam spróbować:
- Raven...
- Nie, Ellie, nie.
- Raven, posłuchaj mnie! Wiedzę, że coś jest nie tak. Co takiego skrywasz, czego nie możesz mi powiedzieć? - spytałam go prawie błagalnym tonem.
Z jego twarzy nic się nie dało wyczytać. Nie wiem, czy mi powie. Możliwe, że nie. Ale gdyby powiedział... może gdyby powiedział, byłoby łatwiej?
- ...
< Raven? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz