Gapiłem się na waderę nie mogąc się ruszyć. Nie w tył bo drzewo w drodze, w prawo i lewo zagradzały łapy Lume. A przede mną stała ona we własnym wcieleniu. Uspokoiłem się dość szybko i odpowiedziałem spokojnie na zdenerwowaną waderę.
-Bo cię kocham
Powiedziałem po czym ją pocałowałem. Jak już skończyłem zauważyłem jak Lume się zarumieniła.
-Wystarczy takie wytłumaczenie? Jak byś była dla mnie nikim to bym ci w tedy pozwolił umrzeć. A to że mi pozwoliłaś dołączyć do twojej watahy to twoja wina. I przepraszam..
-Za co?!
Mruknęła Lume pod nosem.
-Nie wiedziałem że znalazłaś coś do jedzenia.. Przepraszam
Powiedziałem i skierowałem wzrok w bok nie patrząc więcej w jej oczy.
<Lume? Udało mi się!>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz